Το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι

Το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές φόρμες στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια αλλά και στο παγκόσμιο ρεπερτόριο της Λαϊκής Πολυφωνίας. Αυτό το είδος τραγουδιού κυμαίνεται ανάμεσα στον πόνο και τη χαρά.
Η καταγωγή αυτής της πολυφωνικής φόρμας, παρόλο που η έρευνα δεν έχει καταλήξει ακόμη σε βέβαια συμπεράσματα, είναι πιθανό να ανάγεται σε πολύ παλιές ίσως ακόμη και προελληνικές εποχές. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το πολυφωνικό γέννησε το δημοτικό τραγούδι και το άφησε να εξελιχθεί μέχρι σήμερα. Οι μελωδίες των πολυφωνικών τραγουδιών, μαζί με ορισμένα ακόμη της Ηπείρου και της Θεσσαλίας είναι οι μοναδικές στον ελλαδικό χώρο που έχουν διατηρήσει την ανημίτονη πεντατονική κλίμακα (κλίμακα που αποτελείται από πέντε νότες χωρίς ημιτόνια, δηλαδή πέντε φωνές). Η κλίμακα αυτή, σύμφωνα με κάποιους μουσικολόγους, ταυτίζεται με το δώριο τρόπο των αρχαίων Ελλήνων, την κατεξοχήν «ελληνική αρμονία». Δίπλα στην κλίμακα του, στοιχεία που συνηγορούν στην παλαιότατη καταγωγής του είδους αποτελούν ο φωνητικός, ο ομαδικός, ο ρητορικός και ο τροπικός του χαρακτήρας.
Στις μέρες μας το ηπειρώτικο πολυφωνικό τραγούδι το συναντάμε στα βορειοδυτικά του Νομού Ιωαννίνων και κυρίως στη Βόρειο Ήπειρο, στα χωριά της ελληνικής μειονότητας στα νότια της Αλβανίας (Δερόπολη και Πωγώνι) όπου κάθε χωριό έχει τη δικιά του παραλλαγή. Σημαντικό είναι ότι το πολυφωνικό δεν συνοδεύεται από όργανα. Είναι ένα έθιμο που δεν διδάσκεται, αλλά μεταδίδεται στο πέρασμα του χρόνου από γενιά σε γενιά.
Να σημειώσουμε ότι όποιος ακούει για πρώτη φορά ένα πολυφωνικό ή συγκινείται ή μένει αδιάφορος.

Επόμενη Σελίδα