Η πολυφωνική ομάδα

Μια πολυφωνική ομάδα αποτελείται συνήθως από 4 έως 11 μέλη. Η σύνθεση της συμπεριλαμβάνει διακριτούς ρόλους και η δομή της απηχεί, στοιχεία χορού αρχαίας τραγωδίας, σύμφωνα με κάποιους μελετητές. Τα μέλη που αποτελούν την πολυφωνική ομάδα είναι: ο Πάρτης, ο Γυριστής, ο Ρίχτης, η Λιαλιά (πολύ σπάνια εμφανίζετε), ο Ρίχτης και οι Ισοκράτες.

Πάρτης:
ο Πάρτης ή Σηκωτής είναι ο κορυφαίος της πολυφωνικής ομάδας, αυτός που προλογίζει το τραγούδι εκφέροντας την κύρια μελωδία του. Ξεκινά τραγουδώντας μόνος τις πρώτες συλλαβές κάθε στίχου. Στο βορειοηπειρώτικο πολυφωνικό, ο Πάρτης προλογίζει ολόκληρο τον πρώτο στίχο του τραγουδιού. Στο Πωγωνίσιο ο Πάρτης προλογίζει μόνο τις πρώτες συλλαβές.

Γυριστής:
ο Γυριστής ή Κλώστης είναι ο δεύτερος που απαντά και που “γυρίζει” ή τσακίζει” το τραγούδι, γι’ αυτό λέγεται και Γυριστής. Πρέπει να έχει φωνή με μεγαλύτερη ρυθμική κίνηση, ρόλος που απαιτεί μεγάλη φωνητική ικανότητα. Χαρακτηριστική είναι η απότομη κατάληξη, το “κόψιμο” που κάνει ο Γυριστής. Όταν ο Γυριστής τραγουδά την υποτονική μια οκτάβα ψηλότερα, ονομάζεται κλώστης. Η κίνηση της φωνής αυτής, ανάμεσα στην τονική και στην υποτονική της μελωδίας, θυμίζει τον κλώστη των νημάτων που κλωθογυρίζει και ανεβοκατεβάζει το αδράχτι κάθε τόσο.

Λιαλιά:
η Λιαλιά είναι μια σπάνια φωνή στο πολυφωνικό όπου συνήθως τη κάνει γυναίκα. Όταν μπαίνει η Λιαλιά σταματάει το γύρισμα του τραγουδιού ο Κλώστης. Αν καταφέρει νε βρεθεί φωνή που θα κάνει τη Λιαλιά, το πολυφωνικό γίνετε ακόμα πιο όμορφο.

Ρίχτης:
ο Ρίχτης έχει ρόλο που απαντά συχνά αλλά όχι πάντα. Είναι εκείνος ο οποίος “ρίχνει” το τραγούδι στο τέλος του προλογίσματος του Πάρτη, τραγουδώντας ένα επιφώνημα. Λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του Πάρτη και των υπόλοιπων φωνών, καθώς μετά τη δική του είσοδο αρχίζει και η ομαδική εκφορά του τραγουδιού.

Ισοκράτες:
οι Ισοκράτες είναι αυτοί που κρατούν το “ίσο”, δηλαδή το φθόγγο της τονικής της μελωδίας. Σε κάθε πολυφωνική ομάδα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ισοκράτες. Ο ρόλος των Ισοκρατών είναι θεμελιώδης και αναντικατάστατος στη δομή της πολυφωνικής ομάδας. Όσο δυνατότερο είναι το Ισοκράτημα τόσο πιο “βρονταριά πάει το τραγούδι”.
Η αρτιότητα της ερμηνείας του πολυφωνικού τραγουδιού προϋποθέτει την ύπαρξη, αλλά και το σμίξιμο των διαφορετικών φωνών – ρόλων της πολυφωνικής ομάδας. Έτσι, το πολυφωνικό τραγούδι προϋποθέτει τη συλλογικότητα της έκφρασης, αλλά και την αυστηρή διακριτότητα των ρόλων που απηχεί την άγραφη ιεραρχία στη σύνθεση της ομάδας και στην κατανομή των ρόλων.

Προηγούμενη Σελίδα