Θυμάμαι χρόνια θλιβερά, χρόνια δικτατορίας,
που δεν υπήρχε λευτεριά, καθώς και η θρησκεία.
Θυμάμαι μέρα Πασχαλιά, μέρα ευλογημένη
κρυφά εβάφανε τ’ αυγά, με φόβο τρομαγμένοι.
Η μάνα με συμβούλευε για να μη μαρτυρήσω,
στα παιδικά συντρόφια μου εγώ να μη μιλήσω.
Τα τσόφλια τα θάβαμε βαθιά μες το κατώγι
κι αναστενάζανε κι αυτά και παίρναν μοιρολόι.
Να και ήρθε ο καιρός, ήρθε η Δημοκρατία,
Αναστήθηκαν όλοι με τον Χριστό αντάμα,
χτυπούν καμπάνες στα χωριά, μοσχοβολάει θυμιάμα!

Αριστείδης Ιασωνίδης

Πηγή άρθρου: Facebook “Πωγωνίσια κελαηδίσματα”